Mijn eerste keer windfoilen, ik was bekaf
In mei nam ik met spanning mijn Starboard GT carbon foil in ontvangst. Op YouTube al honderden filmpjes bekeken en in mijn gedachten had ik al tientallen keren gevlogen. Mij voorgesteld hoe het zou zijn. Een mooie dag, maar erg weinig wind. In de middag kwam er heel voorzichtig een heel klein beetje wind. En snel vol spanning in mijn lijf het water op. Die eerste keer zal ik niet snel vergeten. Wat een ervaring en wat was ik bekaf zeg, met liters aan adrenaline in mijn lijf.
YES, YES, YESSSS en KNAL
Ik denk ik begin rustig met een Severne NCX 7,5m2 freeride zeil en een oud F2 Formulaboard. In het begin super onwennig en onhandig om je materiaal in het water te krijgen. Veel verder het water inlopen, zodat de windfoil de bodem niet raakt en gaan. Gek genoeg merk je niet heel veel van die enorme ‘vin met vleugels’ als je rustig wegvaart. Nu op zoek naar de wind en uitkijken naar die ene vlaag die mij de lucht in zou helpen.
Daar komt die ene vlaag! Full power pompen en dan maar afwachten wat er gaat gebeuren. In plané is alles nog hetzelfde. Het board ligt wel al iets losser op het water dan wanneer je met een gewone vin planeert. En nu maar proberen om hoog te komen. Kleine beetje je voorste voet liften en het board kwam uit het water. YES, YES, YESSSS en KNAL daar lag ik in het water. Eenmaal weer op het board geklauterd ff de film terugdraaien om te beseffen wat er gebeurt was. Ja, het gaan vliegen is dus simpel, maar dan! Als je vliegt is het zoeken naar een totaal nieuwe balans. Je board heeft immers geen stabiliteit van het water. Je balans is de lange ‘vin met vleugels’ die ook nog eens helemaal aan de achterkant van je board zit.
Niet alleen stabiliteit, maar ook hoogte balans
Met al die adrenaline in lijf ging ik stug door. Iedere keer dat ik vloog ging het een beetje beter en duurde de vlucht langer. Ik vloog circa 75cm boven het water. Wat een hoogte zeg! Best eng, ik durfde daarom echt niet in te haken in mijn trapeze. No Way!
Nu ik mijn balans enigszins aan het vinden was, kwam ik achter weer een nieuwe uitdaging. Het gaat niet alleen om je evenwicht bewaren op je windfoil, maar nog meer om een hoogte balans zien te vinden. De ene keer wil het board naar beneden en de andere keer omhoog. En ondanks dat de mast erg lang is, komt er toch een eind aan de mast. Wat er dan gebeurt? Als de vleugels uit het water komen is in 1x alle opwaartse druk weg en knalt de neus in 1x naar beneden (nose drop). Gelukkig is de neus van mijn board breed en duikt dus niet in het water. Daardoor kon ik een katapult net voorkomen. Weer een extra adrenalinestoot in mijn lijf.
Effect neerwaartse druk van surfzeil
Het houden van de hoogtebalans is voor een belangrijk deel een kwestie van hoe je staat en ook de stand van je zeil. Naar achteren is lift en naar voren is meer neerwaartste druk. Echter wat ik mij nooit eerder heb beseft is de neerwaarste druk die een surfzeil levert. Als je een vlaag krijgt genereert het surfzeil neerwaartse druk en zal je board in eerste instantie naar beneden gaan. Als de wind wegvalt, precies het tegenover gestelde. En die laatste is ook lastiger te corrigeren, juist doordat je druk in je zeil wegvalt.
Mijn eerste windfoilsessie was dus bij weinig en vlagerige wind. Mijn tip voor jou: start met windfoilen bij een constante wind met ca 12 knopen.
The sound of silence
Wat mij van mijn eerste keer windfoilen nog het meest is bijgebleven is de stilte. Je hoort bijna niets meer. Een beetje ‘gedruppel’ van water dat langs de foil stroomt en misschien een lichte zoom in de foil. That’s it. Het is zelfs zo stil dat je hoort dat door de wind een paneel of masthoes een beetje gaat trillen of dat je ophaalkoord zachtjes tegen je zeil aan tikt. En van golven heb je letterlijk tot zekere hoogte geen last van. Die gaan onder je door!
Na eerste keer al 100% verslaafd
De 1e keer ben ik ca 1,5 uur aan het windfoilen geweest. Ik kwam hijgend van de inspanning, sensatie en adrenaline van het water. Maar het was voor mij duidelijk. Dit is super gaaf en smaakt naar heel veel meer. De dagen erna zat ik continue op windguru te kijken wanneer ik weer kon en baalde als het een keer te hard ging waaien (?!?)